top of page

gedichten

Ik Denk Aan Jou

Ik Denk Aan Jou

Ik denk niet soms aan je, Ik denk elke seconde aan je. Ik mis je niet minder maar meer, Je bent er steeds langer niet. Ik denk aan je als ik wakker word Ik denk aan je als de zon schijnt, Ik denk aan je als iemand zomaar zegt: "Alles goed ....?" Nóóit meer is alles goed. Sommige mensen zeggen: "Kop op" het is toch een tijdje geleden. Maar voor mij is het alsof het gisteren was. Elke dag verlang ik steeds meer naar je. Waar haal ik de kracht vandaan om door te gaan?

De Tijd...

De Tijd...

19 Januari 2012...

19 Januari 2012...

Een dag in mijn geheugen gegrift. Mijn wereld stortte in. Het einde van het mooiste deel van mijn leven. Niets is meer zoals het is geweest. Het leven gaat voort, zegt men. Welk leven vraag ik me af. Ik overleef elke dag, tot de laatste dag die zal zijn. Wanneer die komt weet niemand, het hangt af van de pijn. Ik kan er niets aan doen. Ik mis mijn dochter.

En Dan...

En Dan...

gaat je kind dood ondraaglijk hartepijn dit leed onmeetbaar groot zal altijd bij je zijn En dan ... sta je alleen alleen met je verdriet de mensen om je heen zien al je tranen niet En dan ... gaat 't leven door een lange weg van rouw het kind dat je verloor blijft levenslang van jou

Nooit Loslaten.

Nooit Loslaten.

Nooit loslaten Het is al weer een tijdje geleden. Dit gevoel is onbeschrijflijk, niet te verwoorden... Het is een gevoel van machteloosheid, boosheid, verdriet, wanhoop en radeloosheid. Elke morgen, Elke middag, Elke avond, Elke dag. Dwarrel je rond in mijn gedachten. Telkens zie ik jou weer staan, Alsof je op mij staat te wachten. Alsof je wilt dat ik mee zou gaan. Ik kan je niet loslaten! Ik wil het niet! Ik wil je dicht bij me! Meer vraag ik niet!

Waarom...

Waarom...

Ik sleep mij elke dag voort. Ik heb ontzettend veel verdriet. Het gemis van jouw eigenheid, is een wonde die elke minuut verder openrijt! De mooie toekomst die je achterliet. Je had nog zoveel te beleven, wat ik ook vraag, wat ik ook doe, ik kan het je niet teruggeven! Waarom toch zo? Dat blijft mijn vraag! Het waarom verstikt me haast, niemand die het waarom kan geven. Elk ‘daarom’ sluit me verder af. In mijn waarom ben ik alleen…

Elke Dag..

Elke Dag..

Elke dag zijn mijn gedachten nog aan het dwalen en word de vraag sterker ‘waar moet ik vandaag de energie weer vandaan halen?’ Elk moment zou ik kunnen huilen, maar elke keer weer, probeer ik dat, mijn verdriet, achter een nep lach te verschuilen.

Een Dag Zonder Jou

Een Dag Zonder Jou

Pijn...

Pijn...

Pijn voel je in je lijf, pijn voel je in geest Ik weet niet waar ik blijf, ik ben nog nooit zo ellendig geweest. Dit alles hoort erbij. Zoiets zeggen ze dan. Het hoeft niet voor mij. Ik voel dat ik het niet aan kan. Maar het is geen kwestie van doorgaan dat is wat moet. Niet zeuren zeggen ze dan, niet erover praten dan gaat het goed. Maar diep, heel erg diep binnen in Voel je de echte ware pijn Dan doe ik maar gewoon mijn eigen zin Dat is het beste, gewoon mijzelf zijn.

Nooit meer...

Nooit meer...

Ik kan je niet vertellen of uitleggen wat ik voel, geen pen kan dit verdriet beschrijven. Nooit meer jou stem horen, Nooit meer jou schatterende lach. Kunnen deze donkere wolken nu aanwezig in mijn leven ooit nog over drijven? Want weet, een stuk van mij is tegelijkertijd met jou gestorven.

Gewoon...

Gewoon...

De wereld draait gewoon verder. Alles gaat maar door. Ieder doet zijn en haar eigen ding. Terwijl ik mijn kind verloor!

Wie Ben Jij Die Zegt...

Wie Ben Jij Die Zegt...

Wie ben jij die zegt … dat ik verder moet gaan. Wie ben jij die zegt … je moet het een plaatsje geven Wie ben jij die zegt … er is genoeg om voor te leven Wie ben jij die zegt … je moet haar loslaten. Wie ben jij die zegt … de zon schijnt nog. Wie ben jij die zegt … ga er eens uit dan vergeet je het even. Ik weet wie je bent, je bent een ouder, die NIET een kind heeft VERLOREN!

Één Grote Traan

Één Grote Traan

Iedereen ziet mij lopen. Niemand ziet wat er in mij schuilt Ze zien niet dat mijn hart huilt. Zij denken dat ze mij kennen. Gezellig, lief, open, spontaan. Van buiten lijkt het wel zo. Van binnen ben ik één grote traan. De mensen denken dat ze me zien, Maar ze zien mijn ‘neppe ik’ alleen. Ze kunnen mijn binnenste niet zien, Maar kijken dwars langs me heen.

My Worst Nightmare

My Worst Nightmare

That morning, when I woke up.. I saw the sun was rising.. The birds were singing.. It had to become a very nice day. That night, my life had turned on.. It became my worst nightmare, I cried.. You were gone, I would never see you again.. I could never see your smile again.. I could never hear you laugh again.. I missed you... Every morning, I wake up with that empty feeling.. When the sun is rising, I think about you.. When the birds are singing, I miss you.. I miss you every day more and more

Hoe Zou Het Zijn...

Hoe Zou Het Zijn...

Hoe zou ons leven eruit zien,als jij hier nog bij ons was.. Ons gezinnetje zou nog compleet zijn... We zouden genieten van jouw gekke gein... Gieren van de lach... Elke dag... Onze gezichten zouden stralen... leegtes zouden er niet zijn... We zouden in ons geluk verdwalen... En niet in de pijn... Maar jij bent niet meer hier... We moeten het zonder je doen... Niet meer dat plezier... Niets meer zoals toen...

Rouwen

Rouwen

Rouwen is bewust leven Rouwen is mensen doorgronden Rouwen is kwetsbaar zijn Rouwen is feilloos leven Rouwen is hard werken Rouwen is naar de bodem gaan Rouwen is vallen en opstaan Rouwen is net niet gek worden Rouwen is pijn voelen tot op je botten, in je tenen, in je kruin Vraag dus niet wat ik de hele dag doe en of ik afleiding nodig heb Rouwen is keihard werken

Went Nóóit

Went Nóóit

Het verlies van een kind went nooit. Ouders groeien er niet overheen en ze leren er ook niet mee te leven. Ouders leven er mee, iedere dag weer, hun leven lang en dus hebben deze ouders levenslang.

Anders

Anders

Soms zouden we willen dat gisteren nooit voorbij ging, omdat vandaag alles zo anders is!

Ze Zeggen...

Ze Zeggen...

Ze zeggen : Het gaat wel over Ze zeggen : Het slijt wel Niet teveel achterom kijken Maar weten zij veel ? Ik wil verdrietig zijn, omdat ik zoveel om je gaf Ik voel die ondraaglijke pijn, wat is een toekomst zonder jou lach ? Het leven gaat verder zeggen ze, Denk aan je toekomst zeggen ze, Niet teveel achterom kijken. Weten zij veel ? Ik wil verdrietig zijn, omdat ik een leegte voel. Die ondraaglijke pijn, een toekomst zonder doel.

Als..

Als..

Als je ouders sterven, sterft er een stuk van je verleden. Als je partner sterft, sterft er een stuk van het heden. Maar als je kind sterft, sterft je toekomst.

Verdriet & Gemis...

Verdriet & Gemis...

Eenzaam, leeg, onbegrepen, alleen, een hart koud als steen Als je niet meer denken kunt door de verwarring in je hoofd, als je niet eens meer in jezelf geloofd Als de pijn zo’n pijn doet dat hij niet meer dragelijk is, Zó voelt verdriet, zó voelt gemis.

Je Dood...

Je Dood...

Het Doet Veel Pijn...

Het Doet Veel Pijn...

Huilend zit ik op mijn bed, niemand die op mij let. Mijn tranen verberg ik in mijn trui Niemand die mij kan helpen, in deze hopeloze bui, Geen ziel die mij begrijpt, wat ik te zeggen heb. Niemand aan wie ik het uit kan leggen. Iedereen zegt: Dat ik wat rustiger moet zijn. Ik weet het niet, maar het doet veel pijn!

What Will I Do...

What Will I Do...

What will I do? When you are far away and I am blue What will I do ? When I am missing you What will I do When I have only a picture to tell everything to What will I do …. Nothing just loving you!

Verwerken...

Verwerken...

It Feels Like Yesterday...

It Feels Like Yesterday...

Our arms are empty and our hearts are filled with tears. I’m not ready to say goodbye to you. So many Images come to mind whenever I speak your name. It’s been almost 100 days, but it still feels like yesterday. I will never forget those times we had the smiles, the laughs, the good times, …. All these are now treasured in my past. I miss you, and I always will.

…kan ik van binnen NÓG MÉÉR stuk?

…kan ik van binnen NÓG MÉÉR stuk?

Woorden Gaan Verloren...

Woorden Gaan Verloren...

Geef me je hand en houd me vast want het is nu zo donker om me heen. Ik voel me soms zo mateloos alleen het leven draag ik als een last. Wees stil, want woorden gaan verloren in een orkaan die mij nu overspoelt. Ik weet dat je het goed bedoelt maar soms kan ik die woorden niet meer horen Geef me je schouder om op uit te huilen en luister naar mijn eindeloos verhaal. Vertaal mijn tranen in onuitgesproken taal geef me je armen om in weg te schuilen.

Lege Plek...

Lege Plek...

Als je door het verdriet wordt neergeslagen, het waarom aan niemand kan vragen, dan zijn er tranen die niet gedroogd kunnen worden, is er verdriet dat niet gedeeld kan worden, is er een lege plek die niet gevuld kan worden.

Enige Wat Ik Vraag...

Enige Wat Ik Vraag...

    bottom of page